| | | | | | |
|
در عین وصل جز من راضی به مرگ خود کیست |
|
صد رشک تا سبب نیست با خود درین صدد کیست |
|
|
یاران مدد نمودند در صلح غیر با او |
|
اکنون کسی که در جنگ ما را کند مدد کیست |
|
|
حرفی که گر بگویم گردد سیه زبانم |
|
جز خامه آن که با او گوید بشد و مد کیست |
|
|
آن کس که کرده صد جا بدگوئی تو نیک است |
|
ای بد ز نیک نشناس گر نیک اوست بد کیست |
|
|
بر نقد عصمت خود بنگر خط خطا را |
|
آنگه ببین به نامت این سکه آن که زد کیست |
|
|
جز من که غیرتم کرد راضی به دوری تو |
|
آن کس که دور خواهد جان خود از جسد کیست |
|
|
این وصل بیبها را من میدهم به هجران |
|
یاران کسی که دارد بر محتشم حسد کیست |
|