| | | | | | |
| |
بشنو اکنون داد مهمان جدید |
|
من همی دیدم که او خواهد رسید |
|
| |
من شنوده بودم از وامش خبر |
|
بسته بهر او دو سه پاره گهر |
|
| |
که وفای وام او هستند و بیش |
|
تا که ضیفم را نگردد سینه ریش |
|
| |
وام دارد از ذهب او نه هزار |
|
وام را از بعض این گو بر گزار |
|
| |
فضله ماند زین بسی گو خرج کن |
|
در دعایی گو مرا هم درج کن |
|
| |
خواستم تا آن به دست خود دهم |
|
در فلان دفتر نوشتست این قسم |
|
| |
خود اجل مهلت ندادم تا که من |
|
خفیه بسپارم بدو در عدن |
|
| |
لعل و یاقوتست بهر وام او |
|
در خنوری و نبشته نام او |
|
| |
در فلان طاقیش مدفون کرده‌ام |
|
من غم آن یار پیشین خورده‌ام |
|
| |
قیمت آن را نداند جز ملوک |
|
فاجتهد بالبیع ان لا یخدعوک |
|
| |
در بیوع آن کن تو از خوف غرار |
|
که رسول آموخت سه روز اختیار |
|
| |
از کساد آن مترس و در میفت |
|
که رواج آن نخواهد هیچ خفت |
|
| |
وارثانم را سلام من بگو |
|
وین وصیت را بگو هم مو به مو |
|
| |
تا ز بسیاری آن زر نشکهند |
|
بی‌گرانی پیش آن مهمان نهند |
|
| |
ور بگوید او نخواهم این فره |
|
گو بگیر و هر که را خواهی بده |
|
| |
زانچ دادم باز نستانم نقیر |
|
سوی پستان باز ناید هیچ شیر |
|
| |
گشته باشد هم‌چو سگ قی را اکول |
|
مسترد نحله بر قول رسول |
|
| |
ور ببندد در نباید آن زرش |
|
تا بریزند آن عطا را بر درش |
|
| |
هر که آنجا بگذرد زر می‌برد |
|
نیست هدیه‌ی مخلصان را مسترد |
|
| |
بهر او بنهاده‌ام آن از دو سال |
|
کرده‌ام من نذرها با ذوالجلال |
|
| |
ور روا دارند چیزی زان ستد |
|
بیست چندان خو زیانشان اوفتد |
|
| |
گر روانم را پژولانند زود |
|
صد در محنت بریشان بر گشود |
|
| |
از خدا اومید دارم من لبق |
|
که رساند حق را در مستحق |
|
| |
دو قضیه‌ی دیگر او را شرح داد |
|
لب به ذکر آن نخواهم بر گشاد |
|
| |
تا بماند دو قضیه سر و راز |
|
هم نگردد مثنوی چندین دراز |
|
| |
برجهید از خواب انگشتک‌زنان |
|
گه غزل‌گویان و گه نوحه‌کنان |
|
| |
گفت مهمان در چه سوداهاستی |
|
پای‌مردا مست و خوش بر خاستی |
|
| |
تا چه دیدی خواب دوش ای بوالعلا |
|
که نمی‌گنجی تو در شهر و فلا |
|
| |
خواب دیده پیل تو هندوستان |
|
که رمیدستی ز حلقه‌ی دوستان |
|
| |
گفت سوداناک خوابی دیده‌ام |
|
در دل خود آفتابی دیده‌ام |
|
| |
خواب دیدم خواجه‌ی بیدار را |
|
آن سپرده جان پی دیدار را |
|
| |
خواب دیدم خواجه‌ی معطی المنی |
|
واحد کالالف ان امر عنی |
|
| |
مست و بی‌خود این چنین بر می‌شمرد |
|
تا که مستی عقل و هوشش را ببرد |
|
| |
در میان خانه افتاد او دراز |
|
خلق انبه گرد او آمد فراز |
|
| |
با خود آمد گفت ای بحر خوشی |
|
ای نهاده هوش‌ها در بیهشی |
|
| |
خواب در بنهاده‌ای بیداریی |
|
بسته‌ای در بی‌دلی دلداریی |
|
| |
توانگری پنهان کنی در ذل فقر |
|
طوق دولت بسته اندر غل فقر |
|
| |
ضد اندر ضد پنهان مندرج |
|
آتش اندر آب سوزان مندرج |
|
| |
روضه اندر آتش نمرود درج |
|
دخل‌ها رویان شده از بذل و خرج |
|
| |
تا بگفته مصطفی شاه نجاح |
|
السماح یا اولی النعمی رباح |
|
| |
ما نقص مال من الصدقات قط |
|
انما الخیرات نعم المرتبط |
|
| |
جوشش و افزونی زر در زکات |
|
عصمت از فحشا و منکر در صلات |
|
| |
آن زکاتت کیسه‌ات را پاسبان |
|
وآن صلاتت هم ز گرگانت شبان |
|
| |
میوه‌ی شیرین نهان در شاخ و برگ |
|
زندگی جاودان در زیر مرگ |
|
| |
زبل گشته قوت خاک از شیوه‌ای |
|
زان غذا زاده زمین را میوه‌ای |
|
| |
درعدم پنهان شده موجودیی |
|
در سرشت ساجدی مسجودیی |
|
| |
آهن و سنگ از برونش مظلمی |
|
اندرون نوری و شمع عالمی |
|
| |
درج در خوفی هزاران آمنی |
|
در سواد چشم چندان روشنی |
|
| |
اندرون گاو تن شه‌زاده‌ای |
|
گنج در ویرانه‌ای بنهاده‌ای |
|
| |
تا خری پیری گریزد زان نفیس |
|
گاو بیند شاه نی یعنی بلیس |
|
