| | | | | | |
| |
اشکش از دیده بجست و گفت او |
|
با همه آن شاه شیرین‌نام کو |
|
| |
گفت آن سالوس زراق تهی |
|
دام گولان و کمند گمرهی |
|
| |
صد هزاران خام ریشان هم‌چو تو |
|
اوفتاده از وی اندر صد عتو |
|
| |
گر نبینیش و سلامت وا روی |
|
خیر تو باشد نگردی زو غوی |
|
| |
لاف‌کیشی کاسه‌لیسی طبل‌خوار |
|
بانگ طبلش رفته اطراف دیار |
|
| |
سبطیند این قوم و گوساله‌پرست |
|
در چنین گاوی چه می‌مالند دست |
|
| |
جیفة اللیلست و بطال النهار |
|
هر که او شد غره‌ی این طبل‌خوار |
|
| |
هشته‌اند این قوم صد علم و کمال |
|
مکر و تزویری گرفته کینست حال |
|
| |
آل موسی کو دریغا تاکنون |
|
عابدان عجل را ریزند خون |
|
| |
شرع و تقوی را فکنده سوی پشت |
|
کو عمر کو امر معروفی درشت |
|
| |
کین اباحت زین جماعت فاش شد |
|
رخصت هر مفسد قلاش شد |
|
| |
کو ره پیغامبری و اصحاب او |
|
کو نماز و سبحه و آداب او |
|
