| | | | | | |
|
بعد از آن پرسان شد او از هر کسی |
|
شیخ را میجست از هر سو بسی |
|
|
پس کسی گفتش که آن قطب دیار |
|
رفت تا هیزم کشد از کوهسار |
|
|
آن مرید ذوالفقاراندیش تفت |
|
در هوای شیخ سوی بیشه رفت |
|
|
دیو میآورد پیش هوش مرد |
|
وسوسه تا خفیه گردد مه ز گرد |
|
|
کین چنین زن را چرا این شیخ دین |
|
دارد اندر خانه یار و همنشین |
|
|
ضد را با ضد ایناس از کجا |
|
با امامالناس نسناس از کجا |
|
|
باز او لاحول میکرد آتشین |
|
که اعتراض من برو کفرست و کین |
|
|
من کی باشم با تصرفهای حق |
|
که بر آرد نفس من اشکال و دق |
|
|
باز نفسش حمله میآورد زود |
|
زین تعرف در دلش چون کاه دود |
|
|
که چه نسبت دیو را با جبرئیل |
|
که بود با او به صحبت هم مقیل |
|
|
چون تواند ساخت با آزر خلیل |
|
چون تواند ساخت با رهزن دلیل |
|