| | | | | | |
|
چونک تعویق آمد اندر عرض و طول |
|
شاه شد زان گنج دل سیر و ملول |
|
|
دشتها را گز گز آن شه چاه کند |
|
رقعه را از خشم پیش او فکند |
|
|
گفت گیر این رقعه کش آثار نیست |
|
تو بدین اولیتری کت کار نیست |
|
|
نیست این کار کسی کش هست کار |
|
که بسوزد گل بگردد گرد خار |
|
|
نادر افتد اهل این ماخولیا |
|
منتظر که روید از آهن گیا |
|
|
سخت جانی باید این فن را چو تو |
|
تو که داری جان سخت این را بجو |
|
|
گر نیابی نبودت هرگز ملال |
|
ور بیابی آن به تو کردم حلال |
|
|
عقل راه ناامیدی کی رود |
|
عشق باشد کان طرف بر سر دود |
|
|
لاابالی عشق باشد نی خرد |
|
عقل آن جوید کز آن سودی برد |
|
|
ترکتاز و تنگداز و بیحیا |
|
در بلا چون سنگ زیر آسیا |
|
|
سخترویی که ندارد هیچ پشت |
|
بهرهجویی را درون خویش کشت |
|
|
پاک میبازد نباشد مزدجو |
|
آنچنان که پاک میگیرد ز هو |
|
|
میدهد حق هستیش بیعلتی |
|
میسپارد باز بیعلت فتی |
|
|
که فتوت دادن بی علتست |
|
پاکبازی خارج هر ملتست |
|
|
زانک ملت فضل جوید یا خلاص |
|
پاک بازانند قربانان خاص |
|
|
نی خدا را امتحانی میکنند |
|
نی در سود و زیانی میزنند |
|