| | | | | | |
| |
قوم گفتندش به پیکار و نبرد |
|
با چنین زهره که تو داری مگرد |
|
| |
چون ز چشم آن اسیر بسته‌دست |
|
غرقه گشتی کشتی تو در شکست |
|
| |
پس میان حمله‌ی شیران نر |
|
که بود با تیغشان چون گوی سر |
|
| |
کی توانی کرد در خون آشنا |
|
چون نه‌ای با جنگ مردان آشنا |
|
| |
که ز طاقاطاق گردنها زدن |
|
طاق‌طاق جامه کوبان ممتهن |
|
| |
بس تن بی‌سر که دارد اضطراب |
|
بس سر بی‌تن به خون بر چون حباب |
|
| |
زیر دست و پای اسپان در غزا |
|
صد فنا کن غرقه گشته در فنا |
|
| |
این چنین هوشی که از موشی پرید |
|
اندر آن صف تیغ چون خواهد کشید |
|
| |
چالش است آن حمزه خوردن نیست این |
|
تا تو برمالی بخوردن آستین |
|
| |
نیست حمزه خوردن اینجا تیغ بین |
|
حمزه‌ای باید درین صف آهنین |
|
| |
کار هر نازک‌دلی نبود قتال |
|
که گریزد از خیالی چون خیال |
|
| |
کار ترکانست نه ترکان برو |
|
جای ترکان هست خانه خانه شو |
|
