مثنوی معنوی/مکرر کردن قوم اعتراض ترجیه بر انبیا علیهم‌السلام
| قوم گفتند از شما سعد خودیت | نحس مایید و ضدیت و مرتدیت | |||||
| جان ما فارغ بد از اندیشه‌ها | در غم افکندید ما را و عنا | |||||
| ذوق جمعیت که بود و اتفاق | شد ز فال زشتتان صد افتراق | |||||
| طوطی نقل شکر بودیم ما | مرغ مرگ‌اندیش گشتیم از شما | |||||
| هر کجا افسانه‌ی غم‌گستریست | هر کجا آوازه‌ی مستنکریست | |||||
| هر کجا اندر جهان فال بذست | هر کجا مسخی نکالی ماخذست | |||||
| در مثال قصه و فال شماست | در غم‌انگیزی شما را مشتهاست | |||||