مثنوی معنوی/متهم داشتن قوم انبیا را
| قوم گفتند این همه زرقست و مکر | کی خدا نایب کند از زید و بکر | |||||
| هر رسول شاه باید جنس او | آب و گل کو خالق افلاک کو | |||||
| مغز خر خوردیم تا ما چون شما | پشه را داریم همراز هما | |||||
| کو هما کو پشه کو گل کو خدا | ز آفتاب چرخ چه بود ذره را | |||||
| این چه نسبت این چه پیوندی بود | تاکه در عقل و دماغی در رود | |||||