| | | | | | |
|
قصهی عثمان که بر منبر برفت |
|
چون خلافت یافت بشتابید تفت |
|
|
منبر مهتر که سهپایه بدست |
|
رفت بوبکر و دوم پایه نشست |
|
|
بر سوم پایه عمر در دور خویش |
|
از برای حرمت اسلام و کیش |
|
|
دور عثمان آمد او بالای تخت |
|
بر شد و بنشست آن محمودبخت |
|
|
پس سالش کرد شخصی بوالفضول |
|
که آن دو ننشستند بر جای رسول |
|
|
پس تو چون جستی ازیشان برتری |
|
چون برتبت تو ازیشان کمتری |
|
|
گفت اگر پایهی سوم را بسپرم |
|
وهم آید که مثال عمرم |
|
|
بر دوم پایه شوم من جایجو |
|
گویی بوبکرست و این هم مثل او |
|
|
هست این بالا مقام مصطفی |
|
وهم مثلی نیست با آن شه مرا |
|
|
بعد از آن بر جای خطبه آن ودود |
|
تا به قرب عصر لبخاموش بود |
|
|
زهره نه کس را که گوید هین بخوان |
|
یا برون آید ز مسجد آن زمان |
|
|
هیبتی بنشسته بد بر خاص و عام |
|
پر شده نور خدا آن صحن و بام |
|
|
هر که بینا ناظر نورش بدی |
|
کور زان خورشید هم گرم آمدی |
|
|
پس ز گرمی فهم کردی چشم کور |
|
که بر آمد آفتابی بیفتور |
|
|
لیک این گرمی گشاید دیده را |
|
تا ببیند عین هر بشنیده را |
|
|
گرمیش را ضجرتی و حالتی |
|
زان تبش دل را گشادی فسحتی |
|
|
کور چون شد گرم از نور قدم |
|
از فرح گوید که من بینا شدم |
|
|
سخت خوش مستی ولی ای بوالحسن |
|
پارهای راهست تا بینا شدن |
|
|
این نصیب کور باشد ز آفتاب |
|
صد چنین والله اعلم بالصواب |
|
|
وآنک او آن نور را بینا بود |
|
شرح او کی کار بوسینا بود |
|
|
ور شود صد تو که باشد این زبان |
|
که بجنباند به کف پردهی عیان |
|
|
وای بر وی گر بساید پرده را |
|
تیغ اللهی کند دستش جدا |
|
|
دست چه بود خود سرش را بر کند |
|
آن سری کز جهل سرها میکند |
|
|
این به تقدیر سخن گفتم ترا |
|
ورنه خود دستش کجا و آن کجا |
|
|
خاله را خایه بدی خالو شدی |
|
این به تقدیر آمدست ار او بدی |
|
|
از زبان تا چشم کو پاک از شکست |
|
صد هزاران ساله گویم اندکست |
|
|
هین مشو نومید نور از آسمان |
|
حق چو خواهد میرسد در یک زمان |
|
|
صد اثر در کانها از اختران |
|
میرساند قدرتش در هر زمان |
|
|
اختر گردون ظلم را ناسخست |
|
اختر حق در صفاتش راسخست |
|
|
چرخ پانصد ساله راه ای مستعین |
|
در اثر نزدیک آمد با زمین |
|
|
سه هزاران سال و پانصد تا زحل |
|
دم بدم خاصیتش آرد عمل |
|
|
در همش آرد چو سایه در ایاب |
|
طول سایه چیست پیش آفتاب |
|
|
وز نفوس پاک اختروش مدد |
|
سوی اخترهای گردون میرسد |
|
|
ظاهر آن اختران قوام ما |
|
باطن ما گشته قوام سما |
|