| | | | | | |
|
جذب سمعست ار کسی را خوش لبیست |
|
گرمی و جد معلم از صبیست |
|
|
چنگیی را کو نوازد بیست و چار |
|
چون نیابد گوش گردد چنگ بار |
|
|
نه حراره یادش آید نه غزل |
|
نه ده انگشتش بجنبد در عمل |
|
|
گر نبودی گوشهای غیبگیر |
|
وحی ناوردی ز گردون یک بشیر |
|
|
ور نبودی دیدههای صنعبین |
|
نه فلک گشتی نه خندیدی زمین |
|
|
آن دم لولاک این باشد که کار |
|
از برای چشم تیزست و نظار |
|
|
عامه را از عشق همخوابه و طبق |
|
کی بود پروای عشق صنع حق |
|
|
آب تتماجی نریزی در تغار |
|
تا سگی چندی نباشد طعمهخوار |
|
|
رو سگ کهف خداوندیش باش |
|
تا رهاند زین تغارت اصطفاش |
|
|
چونک دزدیهای بیرحمانه گفت |
|
کی کنند آن درزیان اندر نهفت |
|
|
اندر آن هنگامه ترکی از خطا |
|
سخت طیره شد ز کشف آن غطا |
|
|
شب چو روز رستخیز آن رازها |
|
کشف میکرد از پی اهل نهی |
|
|
هر کجا آیی تو در جنگی فراز |
|
بینی آنجا دو عدو در کشف راز |
|
|
آن زمان را محشر مذکور دان |
|
وان گلوی رازگو را صور دان |
|
|
که خدا اسباب خشمی ساختست |
|
وآن فضایح را بکوی انداختست |
|
|
بس که غدر درزیان را ذکر کرد |
|
حیف آمد ترک را و خشم و درد |
|
|
گفت ای قصاص در شهر شما |
|
کیست استاتر درین مکر و دغا |
|