| | | | | | |
| |
پس خبر کردند سلطان را ازین |
|
آن گروهی که بدند اندر کمین |
|
| |
عرضه کردند آن سخن را زیردست |
|
که فلانی گنج‌نامه یافتست |
|
| |
چون شنید این شخص کین با شه رسید |
|
جز که تسلیم و رضا چاره ندید |
|
| |
پیش از آنک اشکنجه بیند زان قباد |
|
رقعه را آن شخص پیش او نهاد |
|
| |
گفت تا این رقعه را یابیده‌ام |
|
گنج نه و رنج بی‌حد دیده‌ام |
|
| |
خود نشد یک حبه از گنج آشکار |
|
لیک پیچیدم بسی من هم‌چو مار |
|
| |
مدت ماهی چنینم تلخ‌کام |
|
که زیان و سود این بر من حرام |
|
| |
بوک بختت بر کند زین کان غطا |
|
ای شه پیروزجنگ و دزگشا |
|
| |
مدت شش ماه و افزون پادشاه |
|
تیر می‌انداخت و برمی‌کند چاه |
|
| |
هرکجا سخته کمانی بود چست |
|
تیر داد انداخت و هر سو گنج جست |
|
| |
غیر تشویش و غم و طامات نی |
|
هم‌چو عنقا نام فاش و ذات نی |
|
