| | | | | | |
| |
آن یکی میدید خواب اندر چله |
|
در رهی ماده سگی بد حامله |
|
| |
ناگهان آواز سگبچگان شنید |
|
سگبچه اندر شکم بد ناپدید |
|
| |
بس عجب آمد ورا آن بانگها |
|
سگبچه اندر شکم چون زد ندا |
|
| |
سگبچه اندر شکم ناله کنان |
|
هیچکس دیدست این اندر جهان |
|
| |
چون بجست از واقعه آمد به خویش |
|
حیرت او دم به دم میگشت بیش |
|
| |
در چله کس نی که گردد عقده حل |
|
جز که درگاه خدا عز و جل |
|
| |
گفت یا رب زین شکال و گفت و گو |
|
در چله وا ماندهام از ذکر تو |
|
| |
پر من بگشای تا پران شوم |
|
در حدیقهی ذکر و سیبستان شوم |
|
| |
آمدش آواز هاتف در زمان |
|
که آن مثالی دان ز لاف جاهلان |
|
| |
کز حجاب و پرده بیرون نامده |
|
چشم بسته بیهده گویان شده |
|
| |
بانگ سگ اندر شکم باشد زیان |
|
نه شکارانگیز و نه شب پاسبان |
|
| |
گرگ نادیده که منع او بود |
|
دزد نادیده که دفع او شود |
|
| |
از حریصی وز هوای سروری |
|
در نظر کند و بلافیدن جری |
|
| |
از هوای مشتری و گرمدار |
|
بی بصیرت پا نهاده در فشار |
|
| |
ماه نادیده نشانها میدهد |
|
روستایی را بدان کژ مینهد |
|
| |
از برای مشتری در وصف ماه |
|
صد نشان نادیده گوید بهر جاه |
|
| |
مشتری کو سود دارد خود یکیست |
|
لیک ایشان را درو ریب و شکیست |
|
| |
از هوای مشتری بیشکوه |
|
مشتری را باد دادند این گروه |
|
| |
مشتری ماست الله اشتری |
|
از غم هر مشتری هین برتر آ |
|
| |
مشتریی جو که جویان توست |
|
عالم آغاز و پایان توست |
|
| |
هین مکش هر مشتری را تو به دست |
|
عشقبازی با دو معشوقه بدست |
|
| |
زو نیابی سود و مایه گر خرد |
|
نبودش خود قیمت عقل و خرد |
|
| |
نیست او را خود بهای نیم نعل |
|
تو برو عرضه کنی یاقوت و لعل |
|
| |
حرص کورت کرد و محرومت کند |
|
دیو همچون خویش مرجومت کند |
|
| |
همچنانک اصحاب فیل و قوم لوط |
|
کردشان مرجوم چون خود آن سخوط |
|
| |
مشتری را صابران در یافتند |
|
چون سوی هر مشتری نشتافتند |
|
| |
آنک گردانید رو زان مشتری |
|
بخت و اقبال و بقا شد زو بری |
|
| |
ماند حسرت بر حریصان تا ابد |
|
همچو حال اهل ضروان در حسد |
|
