مثنوی معنوی/سر خواندن وضو کننده اوراد وضو را
| در وضو هر عضو را وردی جدا | آمدست اندر خبر بهر دعا | |||||
| چونک استنشاق بینی می‌کنی | بوی جنت خواه از رب غنی | |||||
| تا ترا آن بو کشد سوی جنان | بوی گل باشد دلیل گلبنان | |||||
| چونک استنجا کنی ورد و سخن | این بود یا رب تو زینم پاک کن | |||||
| دست من اینجا رسید این را بشست | دستم اندر شستن جانست سست | |||||
| ای ز تو کس گشته جان ناکسان | دست فضل تست در جانها رسان | |||||
| حد من این بود کردم من لیم | زان سوی حد را نقی کن ای کریم | |||||
| از حدث شستم خدایا پوست را | از حوادث تو بشو این دوست را | |||||