مثنوی معنوی/سر خواندن وضو کننده اوراد وضو را

از ویکی‌نبشته
دفتر چهارم مثنوی از مولوی
(سر خواندن وضو کننده اوراد وضو را)
  در وضو هر عضو را وردی جدا آمدست اندر خبر بهر دعا  
  چونک استنشاق بینی می‌کنی بوی جنت خواه از رب غنی  
  تا ترا آن بو کشد سوی جنان بوی گل باشد دلیل گلبنان  
  چونک استنجا کنی ورد و سخن این بود یا رب تو زینم پاک کن  
  دست من اینجا رسید این را بشست دستم اندر شستن جانست سست  
  ای ز تو کس گشته جان ناکسان دست فضل تست در جانها رسان  
  حد من این بود کردم من لیم زان سوی حد را نقی کن ای کریم  
  از حدث شستم خدایا پوست را از حوادث تو بشو این دوست را