مثنوی معنوی/سبب دانستن ضمیرهای خلق
ظاهر
چون دل آن آب زینها خالیست | عکس روها از برون در آب جست | |||||
پس ترا باطن مصفا ناشده | خانه پر از دیو و نسناس و دده | |||||
ای خری ز استیزه ماند در خری | کی ز ارواح مسیحی بو بری | |||||
کی شناسی گر خیالی سر کند | کز کدامین مکمنی سر بر کند | |||||
چون خیالی میشود در زهد تن | تا خیالات از درونه روفتن |