| | | | | | |
| |
گفت صوفی چون ز یک کانست زر |
|
این چرا نفعست و آن دیگر ضرر |
|
| |
چونک جمله از یکی دست آمدست |
|
این چرا هوشیار و آن مست آمدست |
|
| |
چون ز یک دریاست این جوها روان |
|
این چرا نوش است و آن زهر دهان |
|
| |
چون همه انوار از شمس بقاست |
|
صبح صادق صبح کاذب از چه خاست |
|
| |
چون ز یک سرمه‌ست ناظر را کحل |
|
از چه آمد راست‌بینی و حول |
|
| |
چونک دار الضرب را سلطان خداست |
|
نقد را چون ضرب خوب و نارواست |
|
| |
چون خدا فرمود ره را راه من |
|
این خفیر از چیست و آن یک راه‌زن |
|
| |
از یک اشکم چون رسد حر و سفیه |
|
چون یقین شد الولد سر ابیه |
|
| |
وحدتی که دید با چندین هزار |
|
صد هزاران جنبش از عین قرار |
|
