| | | | | | |
| |
بامدادان آمدند آن مادران |
|
خفته استا همچو بیمار گران |
|
| |
هم عرق کرده ز بسیاری لحاف |
|
سر ببسته رو کشیده در سجاف |
|
| |
آه آهی می‌کند آهسته او |
|
جملگان گشتند هم لا حول‌گو |
|
| |
خیر باشد اوستاد این درد سر |
|
جان تو ما را نبودست زین خبر |
|
| |
گفت من هم بی‌خبر بودم ازین |
|
آگهم مادر غران کردند هین |
|
| |
من بدم غافل بشغل قال و قیل |
|
بود در باطن چنین رنجی ثقیل |
|
| |
چون بجد مشغول باشد آدمی |
|
او ز دید رنج خود باشد عمی |
|
| |
از زنان مصر یوسف شد سمر |
|
که ز مشغولی بشد زیشان خبر |
|
| |
پاره پاره کرده ساعدهای خویش |
|
روح واله که نه پس بیند نه پیش |
|
| |
ای بسا مرد شجاع اندر حراب |
|
که ببرد دست یا پایش ضراب |
|
| |
او همان دست آورد در گیر و دار |
|
بر گمان آنک هست او بر قرار |
|
| |
خود ببیند دست رفته در ضرر |
|
خون ازو بسیار رفته بی‌خبر |
|
