| | | | | | |
|
آن یکی آمد به پیش زرگری |
|
که ترازو ده که بر سنجم زری |
|
|
گفت خواجه رو مرا غربال نیست |
|
گفت میزان ده برین تسخر مهایست |
|
|
گفت جاروبی ندارم در دکان |
|
گفت بس بس این مضاحک رابمان |
|
|
من ترازویی که میخواهم بده |
|
خویشتن را کر مکن هر سو مجه |
|
|
گفت بشنیدم سخن کر نیستم |
|
تا نپنداری که بی معنیستم |
|
|
این شنیدم لیک پیری مرتعش |
|
دست لرزان جسم تو نا منتعش |
|
|
وان زر تو هم قراضهی خرد مرد |
|
دست لرزد پس بریزد زر خرد |
|
|
پس بگویی خواجه جاروبی بیار |
|
تا بجویم زر خود را در غبار |
|
|
چون بروبی خاک را جمع آوری |
|
گوییم غلبیر خواهم ای جری |
|
|
من ز اول دیدم آخر را تمام |
|
جای دیگر رو ازینجا والسلام |
|