| | | | | | |
| |
زین سبب پیغامبر با اجتهاد |
|
نام خود وان علی مولا نهاد |
|
| |
گفت هر کو را منم مولا و دوست |
|
ابن عم من علی مولای اوست |
|
| |
کیست مولا آنک آزادت کند |
|
بند رقیت ز پایت بر کند |
|
| |
چون به آزادی نبوت هادیست |
|
ممنان را ز انبیا آزادیست |
|
| |
ای گروه ممنان شادی کنید |
|
هم‌چو سرو و سوسن آزادی کنید |
|
| |
لیک می‌گویید هر دم شکر آب |
|
بی‌زبان چون گلستان خوش‌خضاب |
|
| |
بی‌زبان گویند سرو و سبزه‌زار |
|
شکر آب و شکر عدل نوبهار |
|
| |
حله‌ها پوشیده و دامن‌کشان |
|
مست و رقاص و خوش و عنبرفشان |
|
| |
جزو جزو آبستن از شاه بهار |
|
جسمشان چون درج پر در ثمار |
|
| |
مریمان بی شوی آبست از مسیح |
|
خامشان بی لاف و گفتاری فصیح |
|
| |
ماه ما بی‌نطق خوش بر تافتست |
|
هر زبان نطق از فر ما یافتست |
|
| |
نطق عیسی از فر مریم بود |
|
نطق آدم پرتو آن دم بود |
|
| |
تا زیادت گردد از شکر ای ثقات |
|
پس نبات دیگرست اندر نبات |
|
| |
عکس آن اینجاست ذل من قنع |
|
اندرین طورست عز من طمع |
|
| |
در جوال نفس خود چندین مرو |
|
از خریداران خود غافل مشو |
|
