| | | | | | |
|
زآتش عاشق ازین رو ای صفی |
|
میشود دوزخ ضعیف و منطقی |
|
|
گویدش بگذر سبک ای محتشم |
|
ورنه ز آتشهای تو مرد آتشم |
|
|
کفر که کبریت دوزخ اوست و بس |
|
بین که میپخساند او را این نفس |
|
|
زود کبریت بدین سودا سپار |
|
تا نه دوزخ بر تو تازد نه شرار |
|
|
گویدش جنت گذر کن همچو باد |
|
ورنه گردد هر چه من دارم کساد |
|
|
که تو صاحبخرمنی من خوشهچین |
|
من بتیام تو ولایتهای چین |
|
|
هست لرزان زو جحیم و هم جنان |
|
نه مر این را نه مر آن را زو امان |
|
|
رفت عمرش چاره را فرصت نیافت |
|
صبر بس سوزان بدت وجان بر نتافت |
|
|
مدتی دندانکنان این میکشید |
|
نارسیده عمر او آخر رسید |
|
|
صورت معشوق زو شد در نهفت |
|
رفت و شد با معنی معشوق جفت |
|
|
گفت لبسش گر ز شعر و ششترست |
|
اعتناق بیحجابش خوشترست |
|
|
من شدم عریان ز تن او از خیال |
|
میخرامم در نهایات الوصال |
|
|
این مباحث تا بدینجا گفتنیست |
|
هرچه آید زین سپس بنهفتنیست |
|
|
ور بگویی ور بکوشی صد هزار |
|
هست بیگار و نگردد آشکار |
|
|
تا به دریا سیر اسپ و زین بود |
|
بعد ازینت مرکب چوبین بود |
|
|
مرکب چوبین به خشکی ابترست |
|
خاص آن دریاییان را رهبرست |
|
|
این خموشی مرکب چوبین بود |
|
بحریان را خامشی تلقین بود |
|
|
هر خموشی که ملولت میکند |
|
نعرههای عشق آن سو میزند |
|
|
تو همیگویی عجب خامش چراست |
|
او همیگوید عجب گوشش کجاست |
|
|
من ز نعره کر شدم او بیخبر |
|
تیزگوشان زین سمر هستند کر |
|
|
آن یکی در خواب نعره میزند |
|
صد هزاران بحث و تلقین میکند |
|
|
این نشسته پهلوی او بیخبر |
|
خفته خود آنست و کر زان شور و شر |
|
|
وان کسی کش مرکب چوبین شکست |
|
غرقه شد در آب او خود ماهیست |
|
|
نه خموشست و نه گویا نادریست |
|
حال او را در عبارت نام نیست |
|
|
نیست زین دو هر دو هست آن بوالعجب |
|
شرح این گفتن برونست از ادب |
|
|
این مثال آمد رکیک و بیورود |
|
لیک در محسوس ازین بهتر نبود |
|