| | | | | | |
| |
اندر آخر حمزه چون در صف شدی |
|
بی زره سرمست در غزو آمدی |
|
| |
سینه باز و تن برهنه پیش پیش |
|
در فکندی در صف شمشیر خویش |
|
| |
خلق پرسیدند کای عم رسول |
|
ای هزبر صف‌شکن شاه فحول |
|
| |
نه تو لا تلقوا بایدیکم الی |
|
تهلکه خواندی ز پیغام خدا |
|
| |
پس چرا تو خویش را در تهلکه |
|
می در اندازی چنین در معرکه |
|
| |
چون جوان بودی و زفت و سخت‌زه |
|
تو نمی‌رفتی سوی صف بی زره |
|
| |
چون شدی پیر و ضعیف و منحنی |
|
پرده‌های لا ابالی می‌زنی |
|
| |
لا ابالی‌وار با تیغ و سنان |
|
می‌نمایی دار و گیر و امتحان |
|
| |
تیغ حرمت می‌ندارد پیر را |
|
کی بود تمییز تیغ و تیر را |
|
| |
زین نسق غمخوارگان بی‌خبر |
|
پند می‌دادند او را از غیر |
|
