| | | | | | |
|
آن یکی را یار پیش خود نشاند |
|
نامه بیرون کرد و پیش یار خواند |
|
|
بیتها در نامه و مدح و ثنا |
|
زاری و مسکینی و بس لابهها |
|
|
گفت معشوق این اگر بهر منست |
|
گاه وصل این عمر ضایع کردنست |
|
|
من به پیشت حاضر و تو نامه خوان |
|
نیست این باری نشان عاشقان |
|
|
گفت اینجا حاضری اما ولیک |
|
من نمییایم نصیب خویش نیک |
|
|
آنچ میدیدم ز تو پارینه سال |
|
نیست این دم گرچه میبینم وصال |
|
|
من ازین چشمه زلالی خوردهام |
|
دیده و دل ز آب تازه کردهام |
|
|
چشمه میبینم ولیکن آب نی |
|
راه آبم را مگر زد رهزنی |
|
|
گفت پس من نیستم معشوق تو |
|
من به بلغار و مرادت در قتو |
|
|
عاشقی تو بر من و بر حالتی |
|
حالت اندر دست نبود یا فتی |
|
|
پس نیم کلی مطلوب تو من |
|
جزو مقصودم ترا اندرز من |
|
|
خانهی معشوقهام معشوق نی |
|
عشق بر نقدست بر صندوق نی |
|
|
هست معشوق آنک او یکتو بود |
|
مبتدا و منتهاات او بود |
|
|
چون بیابیاش نمانی منتظر |
|
هم هویدا او بود هم نیز سر |
|
|
میر احوالست نه موقوف حال |
|
بندهی آن ماه باشد ماه و سال |
|
|
چون بگوید حال را فرمان کند |
|
چون بخواهد جسمها را جان کند |
|
|
منتها نبود که موقوفست او |
|
منتظر بنشسته باشد حالجو |
|
|
کیمیای حال باشد دست او |
|
دست جنباند شود مس مست او |
|
|
گر بخواهد مرگ هم شیرین شود |
|
خار و نشتر نرگس و نسرین شود |
|
|
آنک او موقوف حالست آدمیست |
|
کو بحال افزون و گاهی در کمیست |
|
|
صوفی ابن الوقت باشد در منال |
|
لیک صافی فارغست از وقت و حال |
|
|
حالها موقوف عزم و رای او |
|
زنده از نفخ مسیحآسای او |
|
|
عاشق حالی نه عاشق بر منی |
|
بر امید حال بر من میتنی |
|
|
آنک یک دم کم دمی کامل بود |
|
نیست معبود خلیل آفل بود |
|
|
وانک آفل باشد و گه آن و این |
|
نیست دلبر لا احب افلین |
|
|
آنک او گاهی خوش و گه ناخوشست |
|
یک زمانی آب و یک دم آتشست |
|
|
برج مه باشد ولیکن ماه نه |
|
نقش بت باشد ولی آگاه نه |
|
|
هست صوفی صفاجو ابن وقت |
|
وقت را همچون پدر بگرفته سخت |
|
|
هست صافی غرق عشق ذوالجلال |
|
ابن کس نه فارغ از اوقات و حال |
|
|
غرقهی نوری که او لم یولدست |
|
لم یلد لم یولد آن ایزدست |
|
|
رو چنین عشقی بجو گر زندهای |
|
ورنه وقت مختلف را بندهای |
|
|
منگر اندر نقش زشت و خوب خویش |
|
بنگر اندر عشق و در مطلوب خویش |
|
|
منگر آنک تو حقیری یا ضعیف |
|
بنگر اندر همت خود ای شریف |
|
|
تو به هر حالی که باشی میطلب |
|
آب میجو دایما ای خشکلب |
|
|
کان لب خشکت گواهی میدهد |
|
کو بخر بر سر منبع رسد |
|
|
خشکی لب هست پیغامی ز آب |
|
که بمات آرد یقین این اضطراب |
|
|
کین طلبکاری مبارک جنبشیست |
|
این طلب در راه حق مانع کشیست |
|
|
این طلب مفتاح مطلوبات تست |
|
این سپاه و نصرت رایات تست |
|
|
این طلب همچون خروسی در صیاح |
|
میزند نعره که میآید صباح |
|
|
گرچه آلت نیستت تو میطلب |
|
نیست آلت حاجت اندر راه رب |
|
|
هر که را بینی طلبکار ای پسر |
|
یار او شو پیش او انداز سر |
|
|
کز جوار طالبان طالب شوی |
|
وز ظلال غالبان غالب شوی |
|
|
گر یکی موری سلیمانی بجست |
|
منگر اندر جستن او سست سست |
|
|
هرچه داری تو ز مال و پیشهای |
|
نه طلب بود اول و اندیشهای |
|