| | | | | | |
|
مطرب آغازید پیش ترک مست |
|
در حجاب نغمه اسرار الست |
|
|
من ندانم که تو ماهی یا وثن |
|
من ندانم تا چه میخواهی ز من |
|
|
میندانم که چه خدمت آرمت |
|
تن زنم یا در عبارت آرمت |
|
|
این عجب که نیستی از من جدا |
|
میندانم من کجاام تو کجا |
|
|
میندانم که مرا چون میکشی |
|
گاه در بر گاه در خون میکشی |
|
|
همچنین لب در ندانم باز کرد |
|
میندانم میندانم ساز کرد |
|
|
چون ز حد شد میندانم از شگفت |
|
ترک ما را زین حراره دل گرفت |
|
|
برجهید آن ترک و دبوسی کشید |
|
تا علیها بر سر مطرب رسید |
|
|
گرز را بگرفت سرهنگی بدست |
|
گفت نه مطرب کشی این دم بدست |
|
|
گفت این تکرار بی حد و مرش |
|
کوفت طبعم را بکوبم من سرش |
|
|
قلتبانا میندانی گه مخور |
|
ور همیدانی بزن مقصود بر |
|
|
آن بگو ای گیج که میدانیش |
|
میندانم میندانم در مکش |
|
|
من بپرسم کز کجایی هی مری |
|
تو بگویی نه ز بلخ و نه از هری |
|
|
نه ز بغداد و نه موصل نه طراز |
|
در کشی در نی و نی راه دراز |
|
|
خود بگو من از کجاام باز ره |
|
هست تنقیح مناط اینجا بله |
|
|
یا بپرسیدم چه خوردی ناشتاب |
|
تو بگویی نه شراب و نه کباب |
|
|
نه قدید و نه ثرید و نه عدس |
|
آنچ خوردی آن بگو تنها و بس |
|
|
این سخنخایی دراز از بهر چیست |
|
گفت مطرب زانک مقصودم خفیست |
|
|
میرمد اثبات پیش از نفی تو |
|
نفی کردم تا بری ز اثبات بو |
|
|
در نوا آرم بنفی این ساز را |
|
چون بمیری مرگ گوید راز را |
|