| | | | | | |
|
آن یکی قج داشت از پس میکشید |
|
دزد قج را برد حبلش را برید |
|
|
چونک آگه شد دوان شد چپ و راست |
|
تا بیابد کان قج برده کجاست |
|
|
بر سر چاهی بدید آن دزد را |
|
که فغان میکرد کای واویلتا |
|
|
گفت نالان از چی ای اوستاد |
|
گفت همیان زرم در چه فتاد |
|
|
گر توانی در روی بیرون کشی |
|
خمس بدهم مر ترا با دلخوشی |
|
|
خمس صد دینار بستانی به دست |
|
گفت او خود این بهای ده قجست |
|
|
گر دری بر بسته شد ده در گشاد |
|
گر قجی شد حق عوض اشتر بداد |
|
|
جامهها بر کند و اندر چاه رفت |
|
جامهها را برد هم آن دزد تفت |
|
|
حازمی باید که ره تا ده برد |
|
حزم نبود طمع طاعون آورد |
|
|
او یکی دزدست فتنهسیرتی |
|
چون خیال او را بهر دم صورتی |
|
|
کس نداند مکر او الا خدا |
|
در خدا بگریز و وا ره زان دغا |
|