| | | | | | |
| |
گفت قاضی گر نبودی امر مر |
|
ور نبودی خوب و زشت و سنگ و در |
|
| |
ور نبودی نفس و شیطان و هوا |
|
ور نبودی زخم و چالیش و وغا |
|
| |
پس به چه نام و لقب خواندی ملک |
|
بندگان خویش را ای منهتک |
|
| |
چون بگفتی ای صبور و ای حلیم |
|
چون بگفتی ای شجاع و ای حکیم |
|
| |
صابرین و صادقین و منفقین |
|
چون بدی بی ره‌زن و دیو لعین |
|
| |
رستم و حمزه و مخنث یک بدی |
|
علم و حکمت باطل و مندک بدی |
|
| |
علم و حکمت بهر راه و بی‌رهیست |
|
چون همه ره باشد آن حکمت تهیست |
|
| |
بهر این دکان طبع شوره‌آب |
|
هر دو عالم را روا داری خراب |
|
| |
من همی‌دانم که تو پاکی نه خام |
|
وین سالت هست از بهر عوام |
|
| |
جور دوران و هر آن رنجی که هست |
|
سهل‌تر از بعد حق و غفلتست |
|
| |
زآنک اینها بگذرند آن نگذرد |
|
دولت آن دارد که جان آگه برد |
|
