پرش به محتوا

مثنوی معنوی/تمثیل تن آدمی به مهمان‌خانه

از ویکی‌نبشته
دفتر پنجم مثنوی از مولوی
(تمثیل تن آدمی به مهمان‌خانه و اندیشه‌های مختلف به مهمانان مختلف عارف در رضا بدان اندیشه‌های غم و شادی چون شخص مهمان‌دوست غریب‌نواز خلیل‌وار کی در خلیل باکرام ضیف پیوسته باز بود بر کافر و ممن و امین و خاین و با همه مهمانان روی تازه داشتی)
  هست مهمان‌خانه این تن ای جوان هر صباحی ضیف نو آید دوان  
  هین مگو کین مانند اندر گردنم که هم اکنون باز پرد در عدم  
  هرچه آید از جهان غیب‌وش در دلت ضیفست او را دار خوش