| | | | | | |
|
آدمی همچون عصای موسیاست |
|
آدمی همچون فسون عیسیاست |
|
|
در کف حق بهر داد و بهر زین |
|
قلب مومن هست بین اصبعین |
|
|
ظاهرش چوبی ولیکن پیش او |
|
کون یک لقمه چو بگشاید گلو |
|
|
تو مبین ز افسون عیسی حرف و صوت |
|
آن ببین کز وی گریزان گشت موت |
|
|
تو مبین ز افسونش آن لهجات پست |
|
آن نگر که مرده بر جست و نشست |
|
|
تو مبین مر آن عصا را سهل یافت |
|
آن ببین که بحر خضرا را شکافت |
|
|
تو ز دوری دیدهای چتر سیاه |
|
یک قدم فا پیش نه بنگر سپاه |
|
|
تو ز دوری مینبینی جز که گرد |
|
اندکی پیش آ ببین در گرد مرد |
|
|
دیدهها را گرد او روشن کند |
|
کوهها را مردی او بر کند |
|
|
چون بر آمد موسی از اقصای دشت |
|
کوه طور از مقدمش رقاص گشت |
|