مثنوی معنوی/بیان آنک رسول علیه السلام فرمود ان لله تعالی اولیاء اخفیاء
ظاهر
قوم دیگر سخت پنهان میروند | شهرهی خلقان ظاهر کی شوند | |||||
این همه دارند و چشم هیچ کس | بر نیفتد بر کیاشان یک نفس | |||||
هم کرامتشان هم ایشان در حرم | نامشان را نشنوند ابدال هم | |||||
یا نمیدانی کرمهای خدا | کو ترا میخواند آن سو که بیا | |||||
شش جهت عالم همه اکرام اوست | هر طرف که بنگری اعلام اوست | |||||
چون کریمی گویدت آتش در آ | اندر آ زود و مگو سوزد مرا |