مثنوی معنوی/بیان آنک در هر نفسی فتنه‌ی مسجد ضرار هست

by مولوی

	چون پدید آمد که آن مسجد نبود			خانه‌ی حیلت بد و دام جهود
	پس نبی فرمود کان را بر کنند			مطرحه‌ی خاشاک و خاکستر کنند
	صاحب مسجد چو مسجد قلب بود			دانه‌ها بر دام ریزی نیست جود
	گوشت اندر شست تو ماهی‌رباست			آنچنان لقمه نی بخشش نه سخاست
	مسجد اهل قبا کان بد جماد			آنچ کفو او نبد راهش نداد
	در جمادات این چنین حیفی نرفت			زد در آن ناکفو امیر داد نفت
	پس حقایق را که اصل اصلهاست			دان که آنجا فرقها و فصلهاست
	نه حیاتش چون حیات او بود			نه مماتش چون ممات او بود
	گور او هرگز چو گور او مدان			خود چه گویم حال فرق آن جهان
	بر محک زن کار خود ای مرد کار			تا نسازی مسجد اهل ضرار
	بس در آن مسجدکنان تسخر زدی			چون نظر کردی تو خود زیشان بدی