| | | | | | |
| |
اندر آن که بود اشجار و ثمار |
|
بس مرودی کوهی آنجا بی‌شمار |
|
| |
گفت آن درویش یا رب با تو من |
|
عهد کردم زین نچینم در زمن |
|
| |
جز از آن میوه که باد انداختش |
|
من نچینم از درخت منتعش |
|
| |
مدتی بر نذر خود بودش وفا |
|
تا در آمد امتحانات قضا |
|
| |
زین سبب فرمود استثنا کنید |
|
گر خدا خواهد به پیمان بر زنید |
|
| |
هر زمان دل را دگر میلی دهم |
|
هرنفس بر دل دگر داغی نهم |
|
| |
کل اصباح لنا شان جدید |
|
کل شیء عن مرادی لا یحید |
|
| |
در حدیث آمد که دل همچون پریست |
|
در بیابانی اسیر صرصریست |
|
| |
باد پر را هر طرف راند گزاف |
|
گه چپ و گه راست با صد اختلاف |
|
| |
در حدیث دیگر این دل دان چنان |
|
کب جوشان ز آتش اندر قازغان |
|
| |
هر زمان دل را دگر رایی بود |
|
آن نه از وی لیک از جایی بود |
|
| |
پس چرا آمن شوی بر رای دل |
|
عهد بندی تا شوی آخر خجل |
|
| |
این هم از تاثیر حکمست و قدر |
|
چاه می‌بیینی و نتوانی حذر |
|
| |
نیست خود ازمرغ پران این عجب |
|
که نبیند دام و افتد در عطب |
|
| |
این عجب که دام بیند هم وتد |
|
گر بخواهد ور نخواهد می‌فتد |
|
| |
چشم باز و گوش باز و دام پیش |
|
سوی دامی می‌پرد با پر خویش |
|
