| | | | | | |
| |
مر علی را در مثالی شیر خواند |
|
شیر مثل او نباشد گرچه راند |
|
| |
از مثال و مثل و فرق آن بران |
|
جانب قصه‌ی دقوقی ای جوان |
|
| |
آنک در فتوی امام خلق بود |
|
گوی تقوی از فرشته می‌ربود |
|
| |
آنک اندر سیر مه را مات کرد |
|
هم ز دین‌داری او دین رشک خورد |
|
| |
با چنین تقوی و اوراد و قیام |
|
طالب خاصان حق بودی مدام |
|
| |
در سفر معظم مرادش آن بدی |
|
که دمی بر بنده‌ی خاصی زدی |
|
| |
این همی‌گفتی چو می‌رفتی براه |
|
کن قرین خاصگانم ای اله |
|
| |
یا رب آنها راکه بشناسد دلم |
|
بنده و بسته‌میان ومجملم |
|
| |
و آنک نشناسم تو ای یزدان جان |
|
بر من محجوبشان کن مهربان |
|
| |
حضرتش گفتی که ای صدر مهین |
|
این چه عشقست و چه استسقاست این |
|
| |
مهر من داری چه می‌جویی دگر |
|
چون خدا با تست چون جویی بشر |
|
| |
او بگفتی یا رب ای دانای راز |
|
تو گشودی در دلم راه نیاز |
|
| |
درمیان بحر اگر بنشسته‌ام |
|
طمع در آب سبو هم بسته‌ام |
|
| |
همچو داودم نود نعجه مراست |
|
طمع در نعجه‌ی حریفم هم بخاست |
|
| |
حرص اندر عشق تو فخرست و جاه |
|
حرص اندر غیر تو ننگ و تباه |
|
| |
شهوت و حرص نران بیشی بود |
|
و آن حیزان ننگ و بدکیشی بود |
|
| |
حرص مردان از ره پیشی بود |
|
در مخنث حرص سوی پس رود |
|
| |
آن یکی حرص از کمال مردی است |
|
و آن دگر حرص افتضاح و سردی است |
|
| |
آه سری هست اینجا بس نهان |
|
که سوی خضری شود موسی روان |
|
| |
همچو مستسقی کز آبش سیر نیست |
|
بر هر آنچ یافتی بالله مه‌ایست |
|
| |
بی نهایت حضرتست این بارگاه |
|
صدر را بگذار صدر تست راه |
|
