مثنوی معنوی/امر حق به موسی علیه السلام که مرا به دهانی خوان کی بدان دهان گناه نکردهای
ظاهر
| گفت ای موسی ز من میجو پناه | با دهانی که نکردی تو گناه | |||||
| گفت موسی من ندارم آن دهان | گفت ما را از دهان غیر خوان | |||||
| از دهان غیر کی کردی گناه | از دهان غیر بر خوان کای اله | |||||
| آنچنان کن که دهانها مر ترا | در شب و در روزها آرد دعا | |||||
| از دهانی که نکردستی گناه | و آن دهان غیر باشد عذر خواه | |||||
| یا دهان خویشتن را پاک کن | روح خود را چابک و چالاک کن | |||||
| ذکر حق پاکست چون پاکی رسید | رخت بر بندد برون آید پلید | |||||
| میگریزد ضدها از ضدها | شب گریزد چون بر افروزد ضیا | |||||
| چون در آید نام پاک اندر دهان | نه پلیدی ماند و نه اندهان | |||||