| | | | | | |
| |
بلعم باعور و ابلیس لعین |
|
ز امتحان آخرین گشته مهین |
|
| |
او بدعوی میل دولت میکند |
|
معدهاش نفرین سبلت میکند |
|
| |
کانچ پنهان میکند پیدایش کن |
|
سوخت ما را ای خدا رسواش کن |
|
| |
جمله اجزای تنش خصم ویند |
|
کز بهاری لافد ایشان در دیند |
|
| |
لاف وا داد کرمها میکند |
|
شاخ رحمت را ز بن بر میکند |
|
| |
راستی پیش آر یا خاموش کن |
|
وانگهان رحمت ببین و نوش کن |
|
| |
آن شکم خصم سبال او شده |
|
دست پنهان در دعا اندر زده |
|
| |
کای خدا رسوا کن این لاف لام |
|
تا بجنبد سوی ما رحم کرام |
|
| |
مستجاب آمد دعای آن شکم |
|
شورش حاجت بزد بیرون علم |
|
| |
گفت حق گر فاسقی و اهل صنم |
|
چون مرا خوانی اجابتها کنم |
|
| |
تو دعا را سخت گیر و میشخول |
|
عاقبت برهاندت از دست غول |
|
| |
چون شکم خود را به حضرت در سپرد |
|
گربه آمد پوست آن دنبه ببرد |
|
| |
از پس گربه دویدند او گریخت |
|
کودک از ترس عتابش رنگ ریخت |
|
| |
آمد اندر انجمن آن طفل خرد |
|
آب روی مرد لافی را ببرد |
|
| |
گفت آن دنبه که هر صبحی بدان |
|
چرب میکردی لبان و سبلتان |
|
| |
گربه آمد ناگهانش در ربود |
|
بس دویدیم و نکرد آن جهد سود |
|
| |
خنده آمد حاضران را از شگفت |
|
رحمهاشان باز جنبیدن گرفت |
|
| |
دعوتش کردند و سیرش داشتند |
|
تخم رحمت در زمینش کاشتند |
|
| |
او چو ذوق راستی دید از کرام |
|
بی تکبر راستی را شد غلام |
|
