مثنوی معنوی/آشفتن آن غلام از نارسیدن جواب رقعه از قبل پادشاه

از ویکی‌نبشته
دفتر چهارم مثنوی از مولوی
(آشفتن آن غلام از نارسیدن جواب رقعه از قبل پادشاه)
  این بیابان خود ندارد پا و سر بی‌جواب نامه خستست آن پسر  
  کای عجب چونم نداد آن شه جواب با خیانت کرد رقعه‌بر ز تاب  
  رقعه پنهان کرد و ننمود آن به شاه کو منافق بود و آبی زیر کاه  
  رقعه‌ی دیگر نویسم ز آزمون دیگری جویم رسول ذو فنون  
  بر امیر و مطبخی و نامه‌بر عیب بنهاده ز جهل آن بی‌خبر  
  هیچ گرد خود نمی‌گردد که من کژروی کردم چو اندر دین شمن