قرآن فارسی/رعد

                       سوره رعد
               ﴿بنام خداوند بخشنده مهربان﴾

لمر، اینها آیات كتاب (آسمانى) است; و آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده، حق است; ولى بیشتر مردم ایمان نمى‏آورند! (۱)

خدا همان كسى است كه آسمانها را، بدون ستونهایى كه براى شما دیدنى باشد، برافراشت، سپس بر عرش استیلا یافت (و زمام تدبیر جهان را در كف قدرت گرفت); و خورشید و ماه را مسخر ساخت، كه هر كدام تا زمان معینى حركت دارند! كارها را او تدبیر مى‏كند; آیات را (براى شما) تشریح مى‏نماید; شاید به لقاى پروردگارتان یقین پیدا كنید! (۲)

و او كسى است كه زمین را گسترد; و در آن كوه‏ها و نهرهایى قرار داد; و در آن از تمام میوه‏ها دو جفت آفرید; (پرده سیاه) شب را بر روز مى‏پوشاند; در اینها آیاتى است براى گروهى كه تفكر مى‏كنند! (۳)

و در روى زمین، قطعاتى در كنار هم قرار دارد كه با هم متفاوتند; و (نیز) باغهایى از انگور و زراعت و نخلها، (و درختان میوه گوناگون) كه گاه بر یك پایه مى‏رویند و گاه بر دو پایه; (و عجیب‏تر آنكه) همه آنها از یك آب سیراب مى‏شوند! و با این حال، بعضى از آنها را از جهت میوه بر دیگرى برترى مى‏دهیم; در اینها نشانه‏هایى است براى گروهى كه عقل خویش را به كار مى‏گیرند! (۴)

و اگر (از چیزى) تعجب مى‏كنى، عجیب گفتار آنهاست كه مى‏گویند: «آیا هنگامى كه ما خاك شدیم، (بار دیگر زنده مى‏شویم و) به خلقت جدیدى بازمى‏گردیم؟!» آنها كسانى هستند كه به پروردگارشان كافر شده‏اند; و آنان غل و زنجیرها در گردنشان است; و آنها اهل دوزخند، و جاودانه در آن خواهند ماند! (۵)

آنها پیش از حسنه (و رحمت)، از تو تقاضاى شتاب در سیئه (و عذاب) مى‏كنند; با اینكه پیش از آنها بلاهاى عبرت انگیز نازل شده است! و پروردگار تو نسبت به مردم -با اینكه ظلم مى‏كنند- داراى مغفرت است; و (در عین حال،) پروردگارت داراى عذاب شدید است! (۶)

كسانى كه كافر شدند مى‏گویند: «چرا آیه (و معجزه‏اى) از پروردگارش بر او نازل نشده؟!» تو فقط بیم دهنده‏اى! و براى هر گروهى هدایت كننده‏اى است (;و اینها همه بهانه است، نه براى جستجوى حقیقت)! (۷)

خدا از جنین‏هایى كه هر (انسان یا حیوان) ماده‏اى حمل مى‏كند آگاه است; و نیز از آنچه رحمها كم مى‏كنند (و پیش از موعد مقرر مى‏زایند)، و هم از آنچه افزون مى‏كنند (و بعد از موقع میزایند); و هر چیز نزد او مقدار معینى دارد. (۸)

او از غیب و شهود آگاه، وبزرگ و متعالى است! (۹)

براى او یكسان است كسانى از شما كه پنهانى سخن بگویند، یا آن را آشكار سازند; و كسانى كه شبانگاه مخفیانه حركت مى‏كنند، یا در روشنایى روز. (۱۰)

براى انسان، مامورانى است كه پى در پى، از پیش رو، و از پشت سرش او را از فرمان خدا ( حوادث غیر حتمى) حفظ مى‏كنند; (اما) خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملتى) را تغییر نمى‏دهد مگر آنكه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند! و هنگامى كه خدا اراده سوئى به قومى (بخاطر اعمالشان) كند، هیچ چیز مانع آن نخواهد شد; و جز خدا، سرپرستى نخواهند داشت! (۱۱)

او كسى است كه برق را به شما نشان مى‏دهد، كه هم مایه ترس است و هم مایه امید; و ابرهاى سنگین‏بار ایجاد مى‏كند! (۱۲)

و رعد، تسبیح و حمد او مى‏گوید; و (نیز) فرشتگان از ترس او! و صاعقه‏ها را مى‏فرستد; و هر كس را بخواهد گرفتار آن مى‏سازد، (در حالى كه آنها با مشاهده این همه آیات الهى، باز هم) درباره خدا به مجادله مشغولند! و او قدرتى بى‏انتها (و مجازاتى دردناك) دارد! (۱۳)

دعوت حق از آن اوست! و كسانى را كه (مشركان) غیر از خدا مى‏خوانند، (هرگز) به دعوت آنها پاسـخ نمى‏گویند! آنها همچون كسى هستند كه كفهاى (دست) خود را به سوى آب مى‏گشاید تا آب به دهانش برسد، و هرگز نخواهد رسید! و دعاى كافران، جز در ضلال (و گمراهى) نیست! (۱۴)

تمام كسانى كه در آسمانها و زمین هستند -از روى اطاعت یا اكراه- و همچنین سایه‏هایشان، هر صبح و عصر براى خدا سجده مى‏كنند. (۱۵)

بگو: «چه كسى پروردگار آسمانها و زمین است؟» بگو: «الله!» (سپس) بگو: «آیا اولیا (و خدایانى) غیر از او براى خود برگزیده‏اید كه (حتى) مالك سود و زیان خود نیستند (تا چه رسد به شما؟!); س‏ذللّه بگو: «آیا نابینا و بینا یكسانند؟! یا ظلمتها و نور برابرند؟! آیا آنها همتایانى براى خدا قرار دادند بخاطر اینكه آنان همانند خدا آفرینشى داشتند، و این آفرینشها بر آنها مشتبه شده است؟!» بگو: «خدا خالق همه چیز است; و اوست یكتا و پیروز!» (۱۶)

خداوند از آسمان آبى فرستاد; و از هر دره و رودخانه‏اى به اندازه آنها سیلابى جارى شد; سپس سیل بر روى خود كفى حمل كرد; و از آنچه (در كوره‏ها،) براى به دست آوردن زینت آلات یا وسایل زندگى، آتش روى آن روشن مى‏كنند نیز كفهایى مانند آن به وجود مى‏آید -خداوند، حق و باطل را چنین مثل مى‏زند!- اما كفها به بیرون پرتاب مى‏شوند، ولى‏آنچه به مردم سود مى‏رساند ( آب یا فلز خالص ) در زمین مى‏ماند; خداوند اینچنین مثال مى‏زند! (۱۷)

براى آنها كه دعوت پروردگارشان را اجابت كردند، (سرانجام و) نتیجه نیكوتر است; و كسانى كه دعوت او را اجابت نكردند، (آنچنان در وحشت عذاب الهى فرو مى‏روند، كه) اگر تمام آنچه روى زمین است، و همانندش، از آن آنها باشد، همه را براى رهایى از عذاب مى‏دهند! (ولى از آنها پذیرفته نخواهد شد!)براى آنها حساب بدى است; و جایگاهشان جهنم، و چه بد جایگاهى است! (۱۸)

آیا كسى كه مى‏داند آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده حق است، همانند كسى است كه نابیناست؟! تنها صاحبان اندیشه متذكر مى‏شوند... (۱۹)

آنها كه به عهد الهى وفا مى‏كنند، و پیمان را نمى‏شكنند... (۲۰)

و آنها كه پیوندهایى را كه خدا دستور به برقرارى آن داده، برقرار میدارند; و از پروردگارشان مى‏ترسند; و از بدى حساب (روز قیامت) بیم دارند... (۲۱)

و آنها كه بخاطر ذات (پاك) پروردگارشان شكیبایى مى‏كنند; و نماز را برپا مى‏دارند; و از آنچه به آنها روزى داده‏ایم، در پنهان و آشكار، انفاق مى‏كنند; و با حسنات، سیئات را از میان مى‏برند; پایان نیك سراى دیگر،از آن آنهاست... (۲۲)

(همان) باغهاى جاویدان بهشتى كه وارد آن مى‏شوند; و همچنین پدران و همسران و فرزندان صالح آنها; و فرشتگان از هر درى بر آنان وارد مى‏گردند... (۲۳)

(و به آنان مى‏گویند:) سلام بر شما بخاطر صبر و استقامتتان! چه نیكوست سرانجام آن سرا(ى جاویدان)! (۲۴)

آنها كه عهد الهى را پس از محكم كردن مى‏شكنند، و پیوندهایى را كه خدا دستور به برقرارى آن داده قطع مى‏كنند، و در روى زمین فساد مى‏نمایند، لعنت براى آنهاست; و بدى (و مجازات) سراى آخرت! (۲۵)

خدا روزى را براى هر كس بخواهد (و شایسته بداند) وسیع، براى هر كس بخواهد (و مصلحت بداند،) تنگ قرارمى‏دهد; ولى آنها ( كافران) به زندگى دنیا، شاد (و خوشحال) شدند; در حالى كه زندگى دنیا در برابر آخرت، متاع ناچیزى است! (۲۶)

كسانى كه كافر شدند مى‏گویند: «چرا آیه (و معجزه)اى از پروردگارش بر او نازل نشده است؟! س‏ذللّه بگو: «خداوند هر كس را بخواهد گمراه، و هر كس را كه بازگردد، به سوى خودش هدایت مى‏كند! (كمبودى در معجزه‏ها نیست; لجاجت آنها مانع است!)» (۲۷)

آنها كسانى هستند كه ایمان آورده‏اند، و دلهایشان به یاد خدا مطمئن (و آرام) است; آگاه باشید، تنها با یاد خدا دلها آرامش مى‏یابد! (۲۸)

آنها كه ایمان آوردند و كارهاى شایسته انجام دادند، پاكیزه‏ترین (زندگى)نصیبشان است; و بهترین سرانجامها! (۲۹)

همان گونه (كه پیامبران پیشین را مبعوث كردیم،) تو را به میان امتى فرستادیم كه پیش از آنها امتهاى دیگرى آمدند و رفتند، تا آنچه را به تو وحى نموده‏ایم بر آنان بخوانى، در حالى كه به رحمان ( خداوندى كه رحمتش همگان را فراگرفته) كفر مى‏ورزند; بگو: «او پروردگار من است! معبودى جز او نیست! بر او توكل كردم; و بازگشتم بسوى اوست!» (۳۰)

اگر بوسیل; قرآن، كوه‏ها به حركت درآیند یا زمینها قطعه قطعه شوند، یا بوسیل; آن با مردگان سخن گفته شود، (باز هم ایمان نخواهند آورد!) ولى همه كارها در اختیار خداست! آیا آنها كه ایمان آورده‏اند نمى‏دانند كه اگر خدا بخواهد همه مردم را (به اجبار) هدایت مى‏كند (اما هدایت اجبارى سودى ندارد)! و پیوسته بلاهاى كوبنده‏اى بر كافران بخاطر اعمالشان وارد مى‏شود، و یا بنزدیكى خانه آنها فرود مى‏آید، تا وعده (نهایى) خدا فرا رسد; به یقین خداوند در وعد; خود تخلف نمى‏كند! (۳۱)

(تنها تو را استهزا نكردند،) پیامبران پیش از تورا نیز مورد استهزا قرار دادند; من به كافران مهلت دادم; سپس آنها را گرفتم; دیدى مجازات من چگونه بود؟! (۳۲)

آیا كسى كه بالاى سر همه ایستاده، (و حافظ و نگهبان و مراقب همه است،) و اعمال همه را مى‏بییند (،همچون كسى است كه هیچ یك از این صفات را ندارد)؟! آنان براى خدا همتایانى قرار دادند; بگو: «آنها را نام ببرید! آیا چیزى را به او خبر مى‏دهید كه از وجود آن در روى زمین بى‏خبر است، یا سخنان ظاهرى (و تو خالى) مى‏گویید؟!» (نه، شریكى براى خدا وجود ندارد;) بلكه در نظر كافران، دروغهایشان زینت داده شده، (و بر اثر ناپاكى درون، چنین مى‏پندارند كه واقعیتى دارد;) و آنها از راه (خدا) بازداشته شده‏اند; و هر كس را خدا گمراه كند، راهنمایى براى او وجود نخواهد داشت! (۳۳)

در دنیا، براى آنها عذابى (دردناك) است; و عذاب آخرت سخت‏تر است; و در برابر (عذاب) خدا، هیچ كس نمى‏تواند آنها را نگه دارد! (۳۴)

توصیف بهشتى كه به پرهیزگاران وعده داده شده، (این است كه) نهرهاى آب از زیر درختانش جارى است، میوه آن همیشگى، و سایه‏اش دائمى است; این سرانجام كسانى است كه پرهیزگارى پیشه كردند; و سرانجام كافران، آتش است! (۳۵)

كسانى كه كتاب آسمانى به آنان داده‏ایم، از آنچه بر تو نازل شده، خوشحالند; و بعضى از احزاب (و گروه‏ها)، قسمتى از آن را انكار مى‏كنند; بگو: «من مامورم كه «الله‏» را بپرستم; و شریكى براى او قائل نشوم! به سوى او دعوت مى‏كنم; و بازگشت من بسوى اوست!» (۳۶)

همان‏گونه (كه به پیامبران پیشین كتاب آسمانى دادیم،) بر تو نیز این (قرآن) را بعنوان فرمان روشن و صریحى نازل كردیم; و اگر از هوسهاى آنان -بعد از آنكه آگاهى براى تو آمده- پیروى كنى، هیچ كس در برابر خدا، از تو حمایت و جلوگیرى نخواهد كرد. (۳۷)

ما پیش از تو (نیز) رسولانى فرستادیم; و براى آنها همسران و فرزندانى قرار دادیم; و هیچ رسولى نمى‏توانست ا(ز پیش خود) معجزه‏اى بیاورد، مگر بفرمان خدا! هر زمانى نوشته‏اى دارد (و براى هر كارى، موعدى مقرر است)! (۳۸)

خداوند هر چه را بخواهد محو، و هر چه را بخواهد اثبات مى‏كند; و «ام الكتاب‏» ( لوح محفوظ) نزد اوست! (۳۹)

و اگر پاره‏اى از مجازاتها را كه به آنها وعده مى‏دهیم به تو نشان دهیم، یا (پیش از فرا رسیدن این مجازاتها) تو را بمیرانیم، در هر حال تو فقط مامور ابلاغ هستى; و حساب (آنها) برماست. (۴۰)

« آیا ندیدند كه ما پیوسته به سراغ زمین مى‏آییم و از اطراف (و جوانب) آن كم مى‏كنیم؟! (و جامعه‏ها، تمدنها، و دانشمندان تدریجا از میان مى‏روند.) و خداوند حكومت مى‏كند; و هیچ كس را یاراى جلوگیرى یا رد احكام او نیست; و او سریع الحساب است! (۴۱)

پیش از آنان نیز كسانى طرحها و نقشه‏ها كشیدند; ولى تمام طرحها و نقشه‏ها از آن خداست! او از كار هر كس آگاه است; و بزودى كفار مى‏دانند سرانجام (نیك و بد) در سراى دیگر از آن كیست! (۴۲)

آنها كه كافر شدند مى‏گویند: «تو پیامبر نیستى!» بگو: «كافى است كه خداوند، و كسى كه علم كتاب (و آگاهى بر قرآن) نزد اوست، میان من و شما گواه باشند!» (۴۳)