پرش به محتوا

قانون علامات صنعتی و تجاری

از ویکی‌نبشته
مجلس شورای ملی مذاکرات دوره قانونگذاری پنجم تصمیم‌های مجلس

مجلس شورای ملی مجموعه قوانین دوره قانونگذاری پنجم

قوانین بنیان ایران نوین مصوب مجلس شورای ملی

قانون علامات صنعتی و تجارتی - مصوب لیله ۹ برج حمل ۱۳۰۴ شمسی

ماده اول

[ویرایش]

هر قسم علامت از رقم و حرف و عبارت و یا نقش که برای امتیاز و تشخیص یک محصول صنعتی و یا یک شیء و یا مؤسسه تجارتی به‌کار رود علامت صنعتی و تجارتی شناخته خواهد شد. معهذا علائم ذیل را به جای علامت صنعتی و یا تجارتی نمی‌توان به کار برد:

۱ - بیرقهای ایران و خارج - علامت مملکتی (‌شیر و خورشید) - انواع نشانها و مدالهای دولتی ایران و یا خارجه - نقشهای ترکیبی شبیه به‌بیرقهای مختلفه ایران و خارجه - انگهای مخصوص دولتی.

تبصره - راجع به نقشهای ترکیبی شبیه به بیرقهای مختلفه ایران که قبل از تصویب این قانون استعمال شده‌است در صورتی که تا یک سال پس ازتصویب این قانون به ثبت برسد اجازه داده خواهد شد.

۲ - علائمی که محتمل اختلال انتظامات عمومی و بر خلاف حسن اخلاق و یا موهم گمراهی مردم و یا تولید رقابت غیر عادلانه بنماید.
۳ - علائمی که مرکب باشد از ارقام و یا کلماتی که معمولاً کمیت و یا کیفیت و یا نوع مال‌التجاره را مشخص می‌دارد و یا عبارت است از اسامی‌مختلفه جغرافیایی.
۴ - انواع علائم مذهبی و علامات هیأتها و مؤسسات رسمی مانند شیر و خورشید سرخ و هلال و یا صلیب احمر و یا نظائر آن.

ماده دوم

[ویرایش]

هیچ کس حق انحصار هیچ نوع علامت صنعتی و تجارتی را نخواهد داشت مگر آن که قبلاً موافق مقررات این قانون علامت خود رارسماً به ثبت وزارت تجارت رسانیده و اجازه استعمال آن را صادر نموده باشد.

ماده سوم

[ویرایش]

هر تاجر و یا صنعتگر که بخواهد علامتی را به خود تخصیص دهد باید شخصاً و یا به وسیله وکیل ثابت‌الوکاله خود نقشه علامت‌مزبوره را به اندازه حقیقی در سه نسخه با امضاء و مهر خویش به انضمام نقش یا عکس آن علامت و اظهارنامه متضمن جنس و نوع و طرح آن علامت واسامی و اوصاف اجناسی که آن علامت روی آنها به کار خواهد رفت به وزارت تجارت تقدیم نماید. اندازه علامتی که به وزارت تجارت تقدیم می‌شوددر هر حال نباید از یک عشر ذرع مربع زیادتر باشد.

تبصره ۱ - علاماتی که سابقاً معمول بوده‌اند هر گاه از یک عشر ذرع هم متجاوز باشند با رعایت ماده (۷) پذیرفته می‌شود.

تبصره ۲ - نسبت به اجناس جدیدی که در اظهارنامه ذکری از آنها نشده‌است صاحب علامت در صورتی می‌تواند علامت خود را استعمال نمایدکه به موجب اظهارنامه جداگانه متضمن اسامی و اوصاف اجناس مزبوره مراتب را به اطلاع وزارت تجارت رسانیده و اجازه تحصیل کند.

ماده چهارم

[ویرایش]

اظهارنامه هر علامتی که در حدود مقررات این قانون به وزارت تجارت پیشنهاد می‌شود در دفتر مخصوص ثبت و ذیل آن را اظهارکننده‌و مأموری که متصدی ثبت است امضاء خواهند نمود. در صورتی که علامت به توسط وکیل معرفی شود وکالت‌نامه به اصل اظهارنامه منضم گردیده و ضبط می‌شود.

ماده پنجم

[ویرایش]

ثبت هر علامت در دفتر فوق‌الذکر باید با رعایت مراتب ذیل به عمل آید:

  • اولاً - تاریخ روز و ماه و سال و ساعت ثبت.
  • ثانیاً - اسم و شغل و مسکن صاحب علامت و وکیل او در صورتی که معرفی به توسط وکالت‌نامه به عمل آید.
  • ثالثاً - اساسی و اوصاف نوع و یا انواع مال‌التجاره و یا محصول صنعتی که علامت مزبور برای امتیاز و یا تشخیص آن به کار خواهد رفت.
  • رابعاً - تفصیل چگونگی علامت به طور اجمال و این که علامت به طور مقعر و یا برجسته و یا مسطح در روی جنس نقش و یا طرح خواهد شد.
  • خامساً - مبلغ حق ثبت مأخوذه مطابق ماده نهم این قانون. در صورت ثبت در دو نسخه نوشته شده یک نسخه به اظهارکننده و نسخه دیگر به دفتر وزارت تجارت برای ضبط داده خواهد شد. در روی نسخه اصلی در دفتر و همچنین در روی هر یک از دو نسخه باید یک نقشه از علامت الصاق بشود.

ماده ششم

[ویرایش]

وزارت تجارت در صورتی که ملاحظه نماید علامت پیشنهادی به واسطه شباهت کاملی که با علامت دیگر دارد مردم را به اشتباه‌خواهد انداخت از ثبت و تصدیق آن امتناع خواهد نمود.

ماده هفتم

[ویرایش]

برای حفظ حقوق افراد نسبت به علامات صنعتی و تجارتی که قبل از وضع این قانون استعمال می‌نموده‌اند از تاریخ انتشار رسمی این‌قانون الی انقضای یک سال مهلت داده می‌شود که کلیه دارندگان علامت صنعتی و تجارتی در صورتی که به انحصار استعمال علامات خود در مملکت‌مایل باشند علامت مزبوره را به وزارت تجارت معرفی نمایند.

اجازه استعمال هیچ گونه علامتی صادر نخواهد شد مگر پس از انقضاء مدت یک سال مهلت فوق‌الذکر و با رعایت شرایط ذیل:

۱ - علامت موافق مقررات این قانون باشد.
۲ - عین و یا شبیه علامت صنعتی و تجارتی دیگری که در مدت مهلت برای ثبت و صدور اجازه به وزارت تجارت تسلیم شده و ثابت شود که‌قبل از آن علامت معمول و متداول بوده‌است نباشد.

تبصره - اسنادی که حق تقدم برای علامات صنعتی و تجارتی ثابت می‌نمایند عبارت است از فرامین و احکام دولتی ایران. در صورت فقدان‌نوشتجات رسمی اسناد و تصدیقنامه‌هایی که تقدم استعمال علامتی را ثابت نماید و در هر حال اسناد رسمی اولویت خواهند داشت.

ماده هشتم

[ویرایش]

در صورتی که دارنده علامتی به خواهد علامت خود را به دیگری انتقال دهد باید به موجب اظهارنامه مراتب را به اطلاع وزارت‌تجارت رسانیده نام و نشان شخص جدید را ذکر و اجازه مخصوصی تحصیل نماید. انتقال مزبور در ظهر ورقه صورت مجلس مذکور در ماده پنج قیدخواهد شد.

ماده نهم

[ویرایش]

برای ثبت و تصدیق هر علامت مبلغ ده تومان و برای هر اظهارنامه مبلغ دو قران به صندوق دولت عاید و در مقابل تمبر مخصوص‌دولت روی اجازه‌نامه و اظهارنامه‌ها الصاق خواهد شد.

ماده دهم

[ویرایش]

اعتبار اجازه فقط ده سال است و پس از انقضای این مدت به ترتیب فوق باید تجدید شود و الا ممکن است پس از یک بار اخطار درمجلس علامات صنعتی و تجارتی و انقضای مدت یک سال اجازه استعمال عین و یا شبیه آن به دیگری داده شود به اضافه ممیزی.

ماده یازدهم

[ویرایش]

علامتی که متعلق به غیر است و به ثبت رسیده‌است عیناً یا به تغییر و اصلاح و یا کسر و اضافه نمی‌توان استعمال کرد.

تبصره - استعمال علامت صنعتی و تجارتی با تغییر و اصلاح و یا کسر و اضافه به طوری که اسباب اشتباه برای خریدار نشود با اجازه وزارت‌تجارت مجاز خواهد بود.

ماده دوازدهم

[ویرایش]

ورود اشیاء و امتعه مختلفه از خارجه به داخله مملکت با علاماتی که به موجب این قانون قلب شناخته شوند ممنوع است و نسبت‌به آنها مقررات قانونی راجع به اشیاء ممنوعه مرعی و مجری خواهند شد.

ماده سیزدهم

[ویرایش]

ثبت و تصدیق هر علامت که بر خلاف مقررات این قانون به عمل آمده باشد خالی از اعتبار اعلان خواهد شد. نسبت به علاماتی که از تاریخ تحصیل اجازه الی سه سال برای مقصود و یا مقاصدی که گرفته شده‌اند از استعمال نشود همان رفتار خواهد شد.

ماده چهاردهم

[ویرایش]

اتباع خارجه که در ایران دارای تأسیسات صنعتی و تجارتی هستند یا اجناسی با مارک خود به ایران ارسال می‌دارند در صورت‌ایفای ترتیبات مقرره این قانون از فوائد آن بهره‌مند خواهند شد.

ماده پانزدهم

[ویرایش]

دولت می‌تواند به واسطه قراردادهای بین‌المللی استعمال مانع‌للغیر علامات صنعتی و تجارتی اتباع داخله و یا خارجه را که در خارج‌از حدود ایران به صنعت و تجارت مشغول هستند در صورت ایفای شرایط مقرره این قانون و به شرط معامله متقابله نسبت به علامات ایرانی در ایران‌تأمین نماید. علامات صنعتی و تجارتی خارجه ممکن است بر وفق شرایط معینی که از طرف وزارت تجارت مقرر خواهد شد به وسیله قنسولگری‌های دولت علیه‌نیز در خارجه برای ثبت و تصدیق وزارت تجارت فرستاده بشود.

ماده شانزدهم

[ویرایش]

وزارت تجارت علامات صنعتی و تجارتی اجازه داده شده و معلومات لازمه و اعلانات و احکام قضایی راجعه به آنها و به علاوه‌قوانین و نظامات و عهود و غیره مربوطه به علامات صنعتی و تجارتی را در قسمت مخصوصی از مجله تجارت و فلاحت به طبع رسانیده انتشارخواهد داد.

تبصره - طبع و انتشار علامات صنعتی و تجارتی تصویب شده نباید بیش از مدت شش ماه به تأخیر بیفتد.

ماده هفدهم

[ویرایش]

طریقه اجرای این قانون به موجب نظامنامه مخصوصی که به تصویب هیأت دولت می‌رسد معین خواهد شد.

ماده هیجدهم

[ویرایش]

وزارت تجارت و عدلیه و داخله و خارجه و مالیه هر یک در قسمت راجعه به خود مأمور اجرای این قانون می‌باشند. این قانون که مشتمل بر هیجده ماده‌است در جلسه لیله نهم برج حمل یک هزار و سیصد و چهار شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.

رییس مجلس شورای ملی - مؤتمن‌الملک

  • ‌پاورقی: این قانون به موجب قانون مصوب اول تیر ماه ۱۳۱۰ (‌در دوره هشتم) نسخ شده‌است.