قانون تجارت ایران/شرکت نسبی

مبحث ششم - شرکت نسبی

ماده ۱۸۳

شرکت نسبی شرکتی است که برای امور تجارتی در تحت اسم مخصوص بین دو یا چند نفر تشکیل و مسئولیت هر یک از شرکا به نسبت سرمایه‌ای است که در شرکت گذاشته.

ماده ۱۸۴

در اسم شرکت نسبی عبارت (شرکت نسبی) و لااقل اسم یک نفر از شرکا باید ذکر شود در صورتی که اسم شرکت مشتمل بر اسامی تمام شرکا نباشد بعد از اسم شریک یا شرکایی که ذکر شده عبارتی از قبیل (و شرکا) و (و برادران) ضروری است.

ماده ۱۸۵

دستور ماده ۱۱۸، ۱۱۹، ۱۲۰، ۱۲۱، ۱۲۲ و ۱۲۳ در مورد شرکت نسبی نیز لازم‌الرعایه است.

ماده ۱۸۶

اگر دارایی شرکت نسبی برای تأدیه‌ی تمام قروض شرکت کافی نباشد هر یک از شرکا به نسبت سرمایه که در شرکت داشته مسئول تأدیه‌ی قروض شرکت است.

ماده ۱۸۷

مادام که شرکت نسبی منحل نشده مطالبه‌ی قروض آن باید از خود شرکت به عمل آید فقط پس از انحلال طلبکاران می‌توانند با رعایت ماده فوق به فرد فرد شرکا مراجعه کنند.

ماده ۱۸۸

هر کس به عنوان شریک ضامن در شرکت نسبی موجودی داخل شود به نسبت سرمایه‌ای که در شرکت می‌گذارد مسئول قروضی هم خواهد بود که شرکت قبل از ورود او داشته اعم از این که در اسم شرکت تغییری داده شده باشد یا نشده باشد. قرار شرکا بر خلاف این ترتیب نسبت به اشخاص ثالث اثر ندارد.

ماده ۱۸۹

مفاد ماده ۱۲۶ (جز مسئولیت شرکا که به نسبت سرمایه‌ی آن‌هاست) و مواد ۱۲۷ تا ۱۳۶ در شرکت های نسبی نیز جاری است.