| | | | | | |
| |
کی باشد ازین نشیب نمناک |
|
دل خیمه‌ی جان زند برافلاک |
|
| |
بستاند عقل جوهر از جان |
|
بفشاند روح دامن از خاک |
|
| |
وین خیمه‌ی چار طاق ایوان |
|
در حلقه‌ی عاشقان زند چاک |
|
| |
زهر است مزاج چار عنصر |
|
امید خلاص ازو چو تریاک |
|
| |
عشق است براق جان درین راه |
|
تن کیست طفیلیی به فتراک |
|
| |
آن لحظه که جان شود خرامان |
|
در هودج کبریا بر افلاک |
|
| |
بر نغمه‌ی ارغنون توحید |
|
رقاص چو صوفیان چالاک |
|
| |
دست اندازان و پای‌کوبان |
|
در محفل قدسیان طربناک |
|
| |
از نام و نشان و دل مجرد |
|
وز هستی و نیستی تن پاک |
|
| |
نی از صفت بهیمیش وهم |
|
نی از حجب طبیعیش باک |
|
| |
در مرتبه‌ی کمال کلی |
|
ساکن شده است و خرم الاک |
|
| |
در ظل سرادقات الفت |
|
راهی طلبد به سر وحدت |
|
