| | | | | | |
| |
زهی سلطان دارالملک افلاک |
|
زهی تخت تو عرش و تاج لولاک |
|
| |
مجره زان پدید آمد که یک شب |
|
فلک از دست قدرت جامه زد چاک |
|
| |
قزح زان آشکارا شد که یک روز |
|
کشیدی از علی قوسی بر افلاک |
|
| |
ز اول حقه یک شب مهرهی ماه |
|
بدو بنمودهای دست تو زان پاک |
|
| |
تو آن وقتی نبیالله بودی |
|
که آدم بود یک کف خاک نمناک |
|
| |
اگر نور وجود تو نبودی |
|
بماندی در کف او آن کف خاک |
|
| |
چو پیش هو زنی هویی جگرسوز |
|
شود چون ناف آهو نافهی ناک |
|
| |
فرو ماند چو خر در گل ز مدحت |
|
دو اسبه گر بتازد عقل و ادراک |
|
| |
ندارد هیچ کس با پشتی تو |
|
ز جرم جملهی روی زمین باک |
|
| |
زهی دارای طول و عرض اکبر |
|
شفاعت خواه مطلق روز محشر |
|
