| | | | | | |
| |
با کسی عباسه گفت ای مرد عشق |
|
ذره‌ای بر هرک تابد درد عشق |
|
| |
گر بود مردی، زنی زاید ازو |
|
ور زنیست ای بس که مرد آید ازو |
|
| |
زن ندیدی تو که از آدم بزاد |
|
مرد نشنیدی که از مریم بزاد |
|
| |
تا نتابد آنچ می‌باید تمام |
|
کار هرگز بر تو نگشاید مدام |
|
| |
چون بتابد، ملک حاصل آیدت |
|
حاصل آید هرچ در دل آیدت |
|
| |
ملک نیز این دان و دولت این شمر |
|
ذره‌ای زین، عالمی از دین شمر |
|
| |
گر شوی قانع به ملک این جهان |
|
تا ابد ضایع بمانی جاودان |
|
| |
هست دایم سلطنت در معرفت |
|
جهد کن تا حاصل آید این صفت |
|
| |
هرک مست عالم عرفان بود |
|
بر همه خلق جهان سلطان بود |
|
| |
ملک عالم پیش او ملکی شود |
|
نه فلک در بحر او فلکی شود |
|
| |
گر بدانندی ملوک روزگار |
|
ذوق یک شربت ز بحر بی‌کنار |
|
| |
جمله در ماتم نشینندی ز درد |
|
روی یک دیگر ندیدندی ز درد |
|
