عبید زاکانی (غزلیات)/شرم دار ایدل از این دهر رهائی تا چند

by عبید زاکانی

	شرم دار ایدل از این دهر رهایی تا چند			بیخودی تا به کی و بیهده رایی تا چند
	نیست کار تو به سامان و کیایی به نوا			غره گشتن به چنین کار و کیایی تا چند
	با چنین مال و بقایی و متاعی که تراست			لاف قارونی و دعوی خدایی تا چند
	تن مقیم حرم و دل به خرابات مغان			کرده زنهار نهان زیر عبایی تا چند
	دنیی و آخرتت هر دو هوس میدارد			یک جهت باش چو مردان دو هوایی تا چند
	ضامن نفس گر اینست بدین راضی شو			غم درویشی و بی‌برگ و نوایی تا چند
	از در رحمت حق جوی گشایش چو عبید			بر در بسته‌ی مخلوق گدایی تا چند