عبید زاکانی (غزلیات)/بی‌یار دل شکسته و دور از دیار خویش

by عبید زاکانی

	بی‌یار دل شکسته و دور از دیار خویش			درمانده‌ایم عاجز و حیران به کار خویش
	از روزگار هیچ مرادی نیافتیم			آزرده‌ایم لاجرم از روزگار خویش
	نه کار دل به کام و نه دلدار سازگار			خونین دلم ز طالع ناسازگار خویش
	یکدم قرار نیست دلم را ز تاب عشق			در آتشم ز دست دل بی‌قرار خویش
	از بهر آنکه میزند آبی بر آتشم			منت پذیرم از مژه‌ی سیل‌بار خویش
	دیوانه دل به عشق سپارد عبیدوار			عاقل به دست دل ندهد اختیار خویش