عبید زاکانی (عشاقنامه)/خیالی بود و خوابی وصل یاران
ظاهر
خیالی بود و خوابی وصل یاران | شب مهتاب و فصل نوبهاران | |||||
میان باغ و یار سرو بالا | خرامان بر کنار جویباران | |||||
چمن میشد ز عکس عارض او | منور چون دل پرهیزکاران | |||||
سر زلفش زباد نوبهاری | چو احوال پریشان روزگاران | |||||
برفت آن نوبهار حسن و بگذاشت | دل و چشمم میان برق و باران | |||||
خداوندا هنوزم هست امید | بده کام دل امیدواران | |||||
همام از نوبهار و سبزه و گل | نمییابد صفا بیروی یاران | |||||
وهاران ده جانان دیر خوش نی | اوی امان مه دل با مه و هاران |