شیدای گراشی (غزلیات)/چندی‌ست که یادیت ز ما نیست (توسل به شاه لافتی)

by شیدای گراشی

	چندی‌ست که یادیت ز ما نیست			در شهر شما مگر وفا نیست؟
	ای یار رسوم بی‌وفایی			زیبنده ز حضرت شما نیست
	جور و ستم و جفا و آلام			لایق ز برای آشنا نیست
	این شیوه ز حضرتت به هر حال			در حق رقیب هم سزا نیست
	خاصه ز برای دوستانت			کز مهر تو جانشان غطا نیست
	در کوی ولایت از سر جان			بگذشته و جانشان به جا نیست
	در کوی فنای دوست غرق‌اند			گویند که لازم شنا نیست
	انسان همگی فنای عشقت			که غیر فنایشان بقا نیست
	از هستی خویش ورد لبشان			این جمله به جز که حرف لا نیست
	در کوی منای قربت ای دوست			کِبوَد که مصمم بلا نیست
	مهر تو و حال دل چه گویم			کاین شیوه به کاه و کهربا نیست
	از بعد خدا برای عشاق			غیر از شه عشق، کس خدا نیست
	در بارگه فتوت او			در هر دو جهان چو من گدا نیست
	شاها ز خصام ظلم فرجام			آسودگی‌ای برای ما نیست
	از فرط تعدیات دشمن			از دل به جز آه بر سما نیست
	خواهم ز تو رفع آن نمایی			کس غیر تو عقده‌برگشا نیست
	خود واقفی از تمام حالم			لازم به بیان ماجرا نیست
	ای آن که به غیر حضرت تو			صهری ز برای مصطفی نیست
	ای آن که تویی و غیر تو کس			شایسته‌ی شأن لافتی نیست
	جز امر تو گردش قدر نه			جز حکم تو پرگر قضا نیست
	شیدا که غریق بحر جور است			بر غیر تو بر کسش رجا نیست