پرش به محتوا

شاهنامه (تصحیح ژول مل)/کشتن فرامرز ورازاد را

از ویکی‌نبشته

کشتن فرامرز ورازاد را

ٍ
  سپه را فرامرز بود پیش رو که فرزند او بود و سالار نو  ۹۰
  همی رفت تا مرز توران رسید براه بدگمان دیدبانش بدید  
  ورازاد شاه سپنجاب بود میان گوان درّ خوشاب بود  
  چو آمد بگوش اندرش کرّه نای دم بوق و آواز هندی درای  
  بزد کوس لشکر برون آورید ز هامون بدریای خون آورید  
  سپه بود شمشیر زن سی هزار همه رزم جوی و همه نامدار  ۹۵
  ورازاد از قلب لشکر برفت بیآمد بنزد فرامرز تفت  
  بپرسید و گفتش چه مردی بگوی چرا کردهٔ سوی این مرز روی  
  همانا بفرمان شاه آمدی گر از پهلوان سپاه آمدی  
  نداری از افراسیاب آگهی از اورنگ و از تخت و تاج مهی  
  سزد گر بگوئی مرا نام خویش که بینی برین کار فرجام خویش  ۱۰۰
  نباید که بی نام بر دست من روانت برآید ز تاریک تن  
  فرامرز گفت ای گو شور بخت منم بار آن پهلوانی درخت  
  که بر دست او شیر پیچان شود چو خشم آورد پیل پیچان شود  
  مرا با تو بد گوهر دیو زاد چرا کرد باید چه و چند یاد  
  گو پیلتن با سپاه از پسست که اندر جهان کینه خواه او بسست  ۱۰۵
  بکین سیاوش کمر بر میان ببست و بیآمد چو شیر ژیان  
  برآرد ز توران بیکباره دود هوا گرد او را نیارد بسود  
  ورازاد بشنید گفتار اوی همه خام دانست پیکار اوی  
  بلشکر بفرمود کاندر دمید کمانرا سراسر بزه بر نهید  
  رده برکشید از دو رویه سپاه بسر بر نهادند از آهن کلاه  ۱۱۰
  زهر سو برآمد سراسر خروش زمین آمد از نعل اسپان بجوش  
  چو آواز کوس آمد و گرّه نای فرامرز را دل برآمد ز جای  
  درآمد بکردار پیل ژیان ببازو کمان و کمر بر میان  
  بیک حمله ز گردان هزار بیفگند و برگشت ازو کارزار  
  همی شد فرامرز نیزه بدست ورازاد را پای رفتن ببست  ۱۱۵
  درفش سپهدار ترکان بدید چو شیر از میان سپه بر دمید  
  برانگیخت از جای شبرنگ را بیفشرد بر نیزه مر چنگ را  
  یکی نیزه زد بر کمربند اوی که بگسست خفتان و پیوند اوی  
  چنان برگرفتش ز زین پلنگ که گفتی یکی پشّه دارد بچنگ  
  بیفگند بر خاک و آمد فرود سیاوخش را داد چندی درود  ۱۲۰
  سر نامور دور کرد از تنش بخون اندر آلود پیراهنش  
  چنین گفت کینت سر کین نخست پراگنده شد تخم و پرخاش رست  
  ببوم و برش آتش اندر فگند همی دود بر شد بچرخ بلند  
  یکی نامه بنوشت نزد پدر ز کار ورازاد پرخاشخر  
  که اندر کشادم در کین و جنگ ورا برگرفتم ز زین پلنگ  ۱۲۵
  بکین سیاوش بریدم سرش برانگیختم آتش از کشورش