| | | | | | |
| |
چنگ در فتراک عشق هیچ بت رویی مزن |
|
تا به شکرانه‌ی نخست اندر نبازی جان و تن |
|
| |
یا دل اندر زلف چون چوگان دلبندان مبند |
|
یا چو مردان جان فدا کن گوی در میدان فگن |
|
| |
هر چه از معشوق آید همچو دینش کن درست |
|
وآنچه از تو سر برآرد بت بود در هم شکن |
|
| |
گرم رو باش اندرین ره کاهلی از سر بنه |
|
تا نمانی ناگهان انگشت حیرت در دهن |
|
| |
راه دشوارست همره خصم و منزل ناپدید |
|
توشه رنجست و ملامت مرکب اندوه و محن |
|
| |
اندرین ره گر بمانی بی‌رفیق و راهبر |
|
دست خدمت در رکاب سید ایام زن |
|
| |
خویشتن را در میان نه بی‌منی در راه عشق |
|
زان که بس تنگست ره اندر نگنجد ما و من |
|
