| | | | | | |
|
سنایی را یکی برهان ز ننگ و نام جان ای جان |
|
ز عشق دانهی دو جهان میان دام جان ای جان |
|
|
مکن در قبهی زنگار اوصاف حروف او را |
|
چو عشق عافیت پخته چو کارم خام جان ای جان |
|
|
به قهر از دست او بستان حروف کلک صورت را |
|
به لطف از لوح او بستر تمامی نام جان ای جان |
|
|
چو روی خویش خرم کن یکی بستان طبع ای بت |
|
چو زلف خویش در هم زن همه ایام جان ای جان |
|
|
ببین در کوی کفر و دین به مهر و درد دل بنشست |
|
هزاران آه خون آلود زیر کام جان ای جان |
|
|
مرا گویی قناعت کن ز جوش یک جهان رعنا |
|
به بوی نون شهوانی به رنگ لام جان ای جان |
|
|
کسی کو عاشق تو بود بگو آخر که تا چکند |
|
سماع وحی و نقل عقل و خمر خام جان ای جان |
|
|
مگر تو زینهمه خوبان که پیدایند و ناپیدا |
|
درین مردودهی ویران نیابم کام جان ای جان |
|