| | | | | | |
|
دگر بار ای مسلمانان به قلاشی در افتادم |
|
به دست عشق رخت دل به میخانه فرستادم |
|
|
چو در دست صلاح و خیر جز بادی نمیدیدم |
|
همه خیر و صلاح خود به باد عشق در دادم |
|
|
کجا اصلی بود کاری که من سازم به قرایی |
|
که از رندی و قلاشی نهادستند بنیادم |
|
|
مده پندم که در طالع مرا عشقست و قلاشی |
|
کجا سودم کند پندت بدین طالع که من زادم |
|
|
مرا یک جام باده به ز چرخ اندر جهان توبه |
|
رسید ای ساقیان یک ره به جام باده فریادم |
|
|
نیندوزم ز کس چیزی چنان فرمود جانانم |
|
نیاموزم ز کس پندی چنین آموخت استادم |
|
|
ز رنج و زحمت عالم به جام می در آویزم |
|
که جام می تواند برد یک دم عالم از یادم |
|
|
الا ای پیر زردشتی به من بربند زناری |
|
که من تسبیح و سجاده ز دست و دوش بنهادم |
|