| | | | | | |
| |
ای نموده عاشقی بر زلف و چاک پیرهن |
|
عاشقی آری ولیکن بر مراد خویشتن |
|
| |
تا ترا در دل چو قارون گنجها باشد ز آز |
|
چند گویی از اویس و چند گویی از قرن |
|
| |
در دیار تو نتابد ز آسمان هرگز سهیل |
|
گر همی باید سهیلت قصد کن سوی یمن |
|
| |
از مراد خویش برخیز ار مریدی عشق را |
|
در یمن ساکن نگردی تا که باشی در ختن |
|
| |
آز را گشتن دگر آن آرزو دیدن دگر |
|
هر دو با هم کرد نتوان یا وثن شو یا شمن |
|
| |
بی جمال یوسف و بی سوز یعقوب از گزاف |
|
توتیایی ناید از هر باد و از هر پیرهن |
|
| |
باده با فرعون خوری از جام عشق موسوی |
|
با علی در بیعت آیی زهر پاشی بر حسن |
|
| |
پای این میدان نداری جامه‌ی مردان مپوش |
|
برگ بی‌برگی نداری لاف درویشی مزن |
|
