| | | | | | |
| |
ای سنایی جان ده و در بند کام دل مباش |
|
راه رو چون زندگان چون مرده بر منزل مباش |
|
| |
چون نپاشی آب رحمت نار زحمت کم فروز |
|
ور نباشی خاک معنی آب بی حاصل مباش |
|
| |
رافت یاران نباشی آفت ایشان مشو |
|
سیرت حق چون نباشی صورت باطل مباش |
|
| |
در میان عارفان جز نکته‌ی روشن مگوی |
|
در کتاب عاشقان جز آیت مشکل مباش |
|
| |
در منای قرب یاران جان اگر قربان کنی |
|
جز به تیغ مهر او در پیش او بسمل مباش |
|
| |
گر همی خواهی که با معشوق در هودج بوی |
|
با عدو و خصم او همواره در محمل مباش |
|
| |
گر شوی جان جز هوای دوست رامسکن مشو |
|
ور شوی دل جز نگار عشق را قابل مباش |
|
| |
روی چون زی کعبه کردی رای بتخانه مکن |
|
دشمنان دوست را جز حنظل قاتل مباش |
|
| |
در نهاد تست با تو دشمن معشوق تو |
|
مانع او گر نه‌ای باری بدو مایل مباش |
|
