| | | | | | |
| |
ای دل اندر نیستی چون دم زنی خمار باش |
|
شو بری از نام و ننگ و از خودی بیزار باش |
|
| |
دین و دنیا جمله اندر باز و خود مفلس نشین |
|
در صف ناراستان خود جمله مفلس وار باش |
|
| |
تا کی از ناموس و رزق و زهد و تسبیح و نماز |
|
بنده‌ی جام شراب و خادم خمار باش |
|
| |
می پرستی پیشه‌گیر اندر خرابات و قمار |
|
کمزن و قلاش و مست و رند و دردی خوار باش |
|
| |
چون همی دانی که باشد شخص هستی خصم خویش |
|
پس به تیغ نیستی با خلق در پیکار باش |
|
| |
طالب عشق و می و عیش و طرب باش و بجوی |
|
چون به کف آمد ترا این روز و شب در کار باش |
|
| |
با سرود و رود و جام باده و جانان بساز |
|
وز میان جان غلام و چاکر هر چار باش |
|
| |
از سر کوی حقیقت بر مگرد و راه عشق |
|
با غرامت همنشین و با ملامت یار باش |
|
